විද්‍යාව වගේම දර්ශනයත් ජීවීන්ගේ
ආරම්භය පැවැත්ම යන කරුණු ගැන අදහස් ඉදිරිපත් කරලා තියෙනවා. ඒ අතරින් විද්‍යාවේ අද
වැඩි සැලකිල්ලට ලක් වෙන ඩාවින් ගේ පරිනාමවාදය සහ හින්දු දර්ශනයේ දස අවතාර අතර ලොකු
සමානකම් තියෙනවා.
දස අවතාර කියන්නේ විෂ්ණු පෘථිවියේ
ඉපදුනු ස්වභාව කියන එකයි.
මෙතනදීම අපි වැරදි මතයක් දුරු කරගෙන
යමු විෂ්ණු ශිව බ්‍රහ්ම කියන්නේ අහසේ ඉන්න දෙයියෝ ඒ දෙයියෝ වැන්දම අපිට හැමදේම
ලැබෙනවා කියන මෝඩ බොළඳ මතය.
බ්‍රහ්ම කියන්නේ ඉපදීම නැත්නම්
ඇතිවීම, විෂ්ණු කියන්නේ පැවතීම, ශිව කියන්නේ නැති වීම නැත්නම් විනාශය.
ඉතින් මෙතන විෂ්ණුගේ පෘථිවියේ ඉපදුනු
ස්වභාව කියන්නේ විෂ්ණු දෙයියෝ පෘථිවියේ ඉපදුනා කියන එක නෙමෙයි. විෂ්ණු කියන්නේ
පැවැත්මට. පෘථිවියේ පැවැත්ම සඳහා විකාශනය වුනු ප්‍රධාන අවස්ථා 10 ටයි දස අවතාර
කියන්නේ. සරලව කිව්වොත් පෘථිවියේ ආරම්භයේ (බ්‍රහ්ම) ඉඳන් විනාශය (ශිව) වෙනකන් කාලය
තුල පැවැත්ම (විෂ්ණු).
නැවත පැවසුවොත් විෂ්ණු යනු ඉපිද ඉපිද
නැවත මිය යමින් නැවත ඉපදෙන ජීවියෙක් නොවේ. මෙය හොඳින් අවබෝධ නොකර ගැනීමෙන්
නිවැරිදි අදහස තේරුම් ගැනීමට නොහැකි වනවා සේම වෙනත් අදහසක් ඉස්මතු වීමටද ඉඩ
තිබෙනවා.
දස අවතාර කියන්නේ 10 විදියක් කියන එක
තේරුම් ගන්න පුළුවන් නිසා කෙලින්ම කතාව එමු.
(මෙතැන් ඉඳන් අවතාරය කියන්නේ ස්වභාය
කියන අර්ථයෙන් බව සලකන්න)
No comments:
Post a Comment