Monday, December 5, 2011

දේව්දාස් වයසට යයි...

            මාතෘකාව දැක්කම මේ මොකක් ගැන කියන්න යනවද කියල හිතෙනවා ඇති... ඇත්තටම මේ කියන්න යන්නේ අපි හැම කෙනාටම ජීවිතයේ වැදගත්ම දවස එහෙමත් නැත්නම් උපන් දිනය ගැනයි... දේව්දාස් ඊයේ 20 වන උපන් දිනය සැමරුවා... ජීවිතයෙන් 1/4 ගෙවුණ දවස ඊයේ දවසයි...

            දේව්දාස් කවදාවත් උපන් දිනය සමරන්න විශේෂ දෙයක් කළ කෙනෙක් නෙමෙයි... ඒ වගේම දේව්දාස් ට කවුරු සුභ පැතුවත්, කවුරු සුභ නොපතුවත් දේව්දාස් ට එහි කිසිම විශේෂයක් නෑ... මොකද උපන් දිනය දෙව්දාස්ට තවත් එක් දිනක් පමණයි...

            නමුත් මේ ලිපිය ලියන්නට එක් කාරණයක් හේතු වුණා... මෙන්න මේකයි කතාව... දේව්දාස් උපන් දිනය දවසේ වුණත් පරණ පුරුදු දින චරියාවම ගෙවලා රෑ 8 ට විතර මුහුණු පොත පැත්තේ ගියා... ආහ්හ්... කලින් කියන්න අමතක වුණා... දේව්දාස් කලින් දවසේ මුහුණු පොතෙන් දේව්දාස් ගේ උපන් දිනය මැකුවා... ඒක නිසා කිසිම උපන් දින සුභ පැතුමක් හෝ කිසිම විශේෂ දෙයක් බලාපොරොත්තුවෙන් නෙමෙයි මුහුණු පොතට ඇතුළු වුණේ...

            ඇතුළු වුණු ගමන්ම messages 2 ක තියනවා කියල දැක්කා...  ගිහින් බැලුවා කවුද එවල තියෙන්නේ කියලා... එකක් එවල තිබුණේ කලින් ලිපියෙන් සඳහන් කළ "මුරණ්ඩු හිතුවක්කාරී"... අනික දේව්දාස් ට අහම්බෙන් හමු වුණු මුහුණු පොතේ යෙහෙළියකගෙන්... දැනට විශ්ව විද්‍යාල අධ්‍යාපනය ලබන ඈ දේව්දාස් ට උපන් දින සුභ පැතුම් එවල තිබුණා... නමුත් විශේෂත්වය ඇය උපන් දිනය මතක තියාගෙන ඉඳපු එක නෙමෙයි... ඇය උපන් දින සුභ පැතුම එවල තිබුණේ හරියටම ඊට කලින් දවසේ රාත්‍රී 12...

            මේ යෙහෙළිය දේව්දාස් ට අහම්බෙන් හමු වුණු කෙනෙක් වුණත්, දේව්දාස් ට ගොඩක් සමීප යෙහෙලියක් වුණා... බොහෝ දේවල් දේව්දාස් සමග කතා කරලා තියනවා... කොපමණ සමීප කෙනෙක් වුණත් දේව්දාස් හීනෙකින් හෝ මෙවැනි දෙයක් බලාපොරොත්තු වුණේ නම් නෑ...

            එය දේව්දාස් ට විශේෂ දෙයක් වන්නේ ඇයිදැයි ඔබට ගැටළුවක් ඇති... හේතුව... හේතුව මේකයි... දේව්දාස් උපන් දිනය දවසේ රාත්‍රී 12 ට අවංකවම සුභ පැතුමක් බලාපොරොත්තු වුණා... නමුත් ඒ දේව් ගේ පාරෝ ගෙනුයි... නමුත් ඉන් පැය 24 නොවෙයි, මේ ලිපිය ලියන විට පැය 45 පසු වී තිබුණත් පාරෝගෙන් තවමත් සුභ පැතුමක් නෑ...

            පාරෝගෙන් එවැන්නක් බලාපොරොත්තු වුණු දේව් කිසිම විටක මේ යෙහෙලියගෙන් මෙවැනි කැප වීමක් බලාපොරොත්තු වුණේ නෑ... දේව් මේකට කැපවීම කියන්නේ, දේව් හිතන විදියට මේක කැපවීමක් නිසා... මොකද නැත්නම් උපන් දිනය දවස ඇතුලත ඕනෙම වෙලාවක සුභ පතන්න පුළුවන් කම තිබුණත්, 12 වෙනකන් ඇහැරිලා ඉඳල සුභ පතන ඒක දේව් හිතන්නේ කැපවීමක් කියලයි...

           ඇත්තටම මේ ලිපියෙන් දේව්දාස් කිසිම දුක ප්‍රකාශ කිරීමක් හෝ වෙන කිසිම දෙයක් බලාපොරොත්තු වුණේ නෑ... දේව්දාස් ට හිතුණා මේ ලිපිය ලියන්න... ඉතින් ලිව්වා... බයිලයක් කියල හිතෙනවනම් සමාවෙන්න...

දේව්දාස්...

Thursday, December 1, 2011

දේව්දාස් ගෙන් මුරණ්ඩු හිතුවක්කාරියෙක්ට...

               ටික දවසක් නිහඬව ඉඳල මේ වගේ ලිපියක් පල කරන්න වෙයි කියල දේව්දාස් කීයටවත් හිතුවේ නෑ... වැඩි වැල් වටාරම් ඕනේ නෑ... සිද්ධ වුණු දේ කියන්නම්...

            දේව්දාස් ට හොඳ යාළුවෙක් හිටියා... මෙයා ගැහැණු ළමයෙක්... ටිකක් මුරණ්ඩු හිතුවක්කාර කෙනෙක්... දේව්දාස් නුයි මෙයායි යාළුවො වුණේ මීට මාස 6 කට විතර කලින් මුහුණු පොතෙනුයි... පස්සේ ගොඩක් ලඟින් ඇසුරු කරන යාළුවෙක් වුණා... ගැහැණු ළමයෙක් වුණත් දේව්දාස් පිරිමි ළමයෙක් වුණත් යාළුකමට ඒ කිසි දෙයක් බලපෑවේ නෑ...

            කොච්චර මුරණ්ඩු වුණත්, හිතුවක්කාර වුණත් මෙයා දේව්දාස් කියන දේ ඇහුවා... වැරද්දක් කරන කොට ඒක පෙන්නලා දුන්නම ඒ දේ හදා ගන්න තරම් නිහතමානි වුණා... දේව්දාස් මෙයාව හම්බවෙලත් තියනවා... මේ ලිපිය ලියන්න හේතුව වුණේ, මේ හිතුවක්කාරී දේව්දාස් ගේ හිත රිද්දවපු නිසයි... මේකයි වුණේ...

            දේව්දාස් ගේ අම්මට මේ හිතුවක්කාරිගේ අම්මව හම්බවෙන්න ඕනේ කිව්වා මොනවද වැඩකට... ඉතින් දේව්දාස් අම්මයි තාත්තයි එක්ක දැන් ටිකකට කලින්, දන්නා කියන විස්තර හොයාගෙන ගියා මෙයාගේ ගෙදර හොයාගෙන... ගෙදර එනවා කියල නොකිව්වේ පුදුම කරවන්න හිතාගෙනයි...

           එත දේව්දාස් දන්න විස්තර මදි වුණා ගෙදර හොයා ගන්න... ඉතින් ඒ වෙලාවේ දේව්දාස් මෙයාට call එකක් අරන් කිව්වා "අපි දැන් ගෙදර එන ගමන්... දැන් ඉන්නේ ***** තැන... මෙතනින් එහාට එන්නේ කොහොමද" කියලා... එතකොට මෙයා ටිකක් කලබල වෙලා කිව්වා "ඉන්න මම තව ටිකකින් call එකක් ගන්නම්" කියලා...

           මේ වෙලාවේම මොකක්දෝ අවාසනාවකට දේව්දාස් ගේ phone එකේ battery ඒක බැස්සා... දැන් කරන්න දෙයකුත් නෑ... මේ number ඒක තියෙන්නේ දේව් ගේ phone එකේ විතරයි... දේව් තාත්තගේ phone ඒක අරන් දේව් ගේ සිම් ඒක දාල බලන හිටියා call ඒක එනකන්... විනාඩි ක් විතර හිටියා... ඒත් නෑ... ටිකකින් sms එකක් එනවා "අපි මේ *** ලගේ ගෙදර ඉන්නේ... එයාගේ බාප්පා හදිස්සියේම නැති වෙලා... අපි මේ එහෙ ඉන්නේ" කියලා...

            මේ වෙලාවේ දේව්දාස් ට ඇති වෙච්ච වේදනාව හිතා ගන්නවත් බැරි තරම්... වෙන මොහොකටවත් නෙමෙයි... ඒ කිව්වේ බොරු කියලා දැනුන නිසා... දේව් ට ඒක බොරු කියල හිතුනේ මොකද කියල ඔයාලා බලනවා ඇති... හිතන්න පොඩ්ඩක්... ඇයි එහෙනම් දේව් ට ටිකක් ඉන්න කියල විනාඩි 10 කට පස්සේ ඔය දේ කිව්වේ..? ඇයි ඔය දේ ඒ වෙලාවේම කිව්වේ නැත්තේ..? ඒක හිතල කිව්වා දෙයක් කියන්න ඒ දේම ඇති නේද..?

            දේව්දාස් ට ඒ වෙලාවේ හිතුනා ඇයි මෙච්චර දුරක් ආවේ කියලා... දේව් ලගේ ගෙදර ඉඳං මෙයාලගේ ගෙදරට එන්න ටිකක් නෙමෙයි ඇත්තටම ගොඩක් දුරයි... ඒ ආවෙත් වෙන දෙයකට නෙමෙයි දේව් ගේ අම්මට මෙයාගේ අම්මව හම්බවෙන්න ඕනේ කිව්වා නිසා... ඒත් දේව් ට හිතා ගන්න බැරි ඇයි මෙයා එහෙම දෙයක් කලේ කියලා... මෙයා කලේ බොරුවක් කියන ඒක දේව් හොඳටම දන්නවා... ඒත් මෙච්චර හොඳ යාළුවෙක් වෙලත් ඇයි එහෙම කලේ..?

           හේතු ඇති... ඒත් ඒ හේතු කියන්නේ නැතිව බොරුවක් කියපු එකට දේව් කවදාවත් සමාව දෙන්නේ නෑ... දේව් ට බොරු කියන අය පෙන්න බෑ... කොච්චර හොඳ යාළුවෙක් වුණත් බොරු කිව්වා නම් දේව් එයාව තවත් යාලු කමේ තියා ගන්නේ නෑ...

           දේව් දන්නවා මේ ලිපිය මේ මුරණ්ඩු හිතුවක්කාරිත් බලනවා කියලා... දේව් ට කියන්න ඕනේ වුණු හැම දේම මේකේ කියවිලා නෑ... මොකද මේ ලිපිය ලියන්නේ සැලසුම් කරලා නෙමෙයි... හිතට එන දේ ලියනවා... ඔයාගේ හිත දන්නවා ඔයා කලේ බොරුවක් කියලා... ඒ වගේම ඔය දන්නවා දේව් ට බොරුකාරයෝ පෙන්න බෑ කියලත්... ඉතින් සමාවෙන්න... අදින් පස්සේ ඔයාට දේව් කියල යාළුවෙක් නැති වෙයි... ඒ වගේම ඔයා කියල තියන විදියට හොඳ සහෝදරයෙකුත් නැති වෙයි... මේ ඔයාගේ වැරැද්ද නිසයි... ඉතින් අපි සමුගනිමු... දුක වුණත් මේ අපේ යාලු කමේ අවසානයි...

දේව්දාස්...